Hasret beni cayır cayır yakarken
Bedenimde buzdan bir el yürüyor.
Hayaline çılgın çılgın bakarken
Kapanası gözümü kan bürüyor.

Ey mezâristan bana ettirme âh ü şîveni!
Rahm edip âgâh edin ey servler, taşlar beni!
Bî-nişan terk eyledim eyvâh evlâdım seni!
Söyle yavrum eyleyim şâd-âb-ı giryem kâkini
Hangi topraktır senin örten vücûd-i pâkini?

Giriyor göz yumunca rü'yâma
Benziyor, ayni, kendi hülyâma
Bu tasavvur dokundu sevdâma
Âh böyle gezer mi hiç cânân?
Gül değil arkasında kanlı kefen!..
Sen misin, sen misin? Garîb vatan!..

Namık Kemal Kimdir? Namık Kemal Kimdir? (21 Aralık 1840; Tekirdağ - 2 Aralık 1888; Sakız Adası) Mehmed Nâmık Kemal 26 Şevval 1256’da (21 Aralık 1840) Tekirdağ’da doğdu. Meclis-i Mâliye âzası, esham müdürü, II. Abdülhamid’in müneccimbaşısı Mustafa Âsım Bey’in oğludur. Annesi Tekirdağ mutasarrıfı Koniçeli Abdüllatif Paşa’nın kızı Fatma Zehra Hanım’dır. Büyük babası III. Selim’in...

İşte adû, karşıda hâzır-silah,
Arş yiğitler vatan imdâdına.
Arş ileri, arş bizimdir felâh,
Arş yiğitler vatan imdâdına!

Âmâlimiz efkârımız ikbâl-i vatandır
Serhadimize kal’a bizim hâk-i bedendir
Osmanlılarız ziynetimiz kanlı kefendir
Gavgâda şehâdetle bütün kâm alırız biz
Osmanlılarız, cân veririz, nâm alırız biz.

Kedimin her gece böbrekle dolardı sepeti
Yok idi Ni'metinin râhatının hiç adedi
Çeşmi şehlâ nigehi fârik iken nik ü bedi
Sardı etrafını bin dürlü adular
Kedimi gaflet ile fare-i idbâr yedi
Buna yandı yüreğim âh kedi vâh kedi

Sad pâre edip sinemi nezzârelerin hep
Her lâhzâda bir tâzelenir yârelerin hep
Hurşîd gibi dâğın edip şu’le-ver-i şevk
Dünyâyı döner aşk ile âvârelerin hep

Sana senden gelir bir işde ancak dâd lâzımsa
Ümidin kes zaferden gayrdan imdâd lâzımsa
Hayâtından neden hiç iştibâh etmezsin ey gaafil
Acâyib gördüğün her hâli istib’âd lâzımsa

Jâle-rîz-i bâğ-ı aşkım seyl-i dâmân-i gülüm
Girye-bârım nâle-kârım mevc-i âh-i bülbülüm
Feyz-i eşkimdir tarâvet-bahş-i sevda zülfüne
Özge ebr-i nev-bahârım dûd-i reng-i sünbülüm