Ziya Osman Saba Şiirleri-Sebil ve Güvercinler
Çözülen bir demetten indiler birer birer,
Bırak, yorgun başları bu taşlarda uyusun.
Tutuşmuş ruhlarına bir damla gözyaşı sun,
Bir sebile döküldü bembeyaz güvercinler…
Nihayetsiz çöllerin üstünden hep beraber
Geçerken bulmadılar ne bir ot ne bir yosun,
Ürkmeden su içsinler yavaşça, susun, susun!
Bir sebile döküldü bembeyaz güvercinler…
En son şarkılarını dağıtarak rüzgâra,
Beyaz boyunlarını uzattılar taslara…
Bir damla suya hasret gideceklermiş meğer.
Şimdi bomboş sebilden selviler bir şey sorar,
Hatırlatır uzayan dem çekişleri rüzgâr
Mermer basamaklarda uçuşur beyaz tüyler.
Şiirlerinden Örnekler
Sebil ve Güvercinler
Bilemiyorum
Çocukluğum
Emanet
Güz
Her Akşamki Yolumda
Sessizlik
Kim Bilir?
Her Akşam Bu Oda da
Geçen Zaman
Bir Yer Düşünüyorum
Beyaz Ev
Bir Oda Bir Saat Sesi
Baharı Beklerken Yazılmış Şiir
Artık Yaşamak İçin