Yusuf Ziya Ortaç Şiirleri-Mehmetçik
Göğü bir fecre sarar açtığımız bayraklar.
Yurdu, topraklara mıhlanmış adımlar saklar.
Çarpar ecdadımızın nabzı damarlarda bugün.
Koşar üç kıt’ada nal sesleri hala Türkün!…
Bir kağıt parçası üstünde bakarken Hinde.
On asır Gazneli Mahmûdu bulur kalbindel
Yeni rüyalara daldıkça bugün ırkım için,
Olurum gölgesi dünyaya vuran bir Timuçin.
Bendim Aydıncık önünde suya seccade salan,
Yakasın, Rumelinin, pençe-i himmetle alan!
Adı üstünde benimdir o şehirler, köyler,
Nice dağlar, tepeler ismimi hâlâ söyler!
Bendim elbet şu Çanakkale’yi göğsünde tutan:
Kara topraklara evladını vermiş uyutan,
Giydi al kanlarımın tuncunu yıllarca etim.
Boğdu son düşmanı yurdumda benim iskeletim!
Bastığım yer mezarımdır diyen elbet ölmez!
Silinir, toprak olur belki… müebbet ölmez.
Bu çelik rûhu giyen etle kemikten madde.
Bir aşılmaz granit kal’a çeker serhaddel
Yedi kat toprağın altıyle bizimdir bu diyar,
Can verirken, bizi ecdadımızın ruhu duyar.
Kalbi Allaha dayanmış, dayanır dipciğine.
Güvenir milletimiz yine Mehmetçiğine.
Şiirleri
Mehmetçik
O’nun Sesi
Birgün
Tuna Boyunda
Yıllardan Beri
Eski Ev
Bulsam
Rüya
Anahtar
Giden Gelmez
Bir Selvi Gölgesi
Evim
