Yusuf Ziya Ortaç Şiirleri-Bir Selvi Gölgesi
Yusuf Ziya Ortaç Şiirleri-Bir Selvi Gölgesi

Yusuf Ziya Ortaç Şiirleri-Bir Selvi Gölgesi

Rûhumu bu çarmıha kendi elimle gerdim:
Bir nebî ızdırâbı kaynıyor her yerimde.
Ölüm, siyah bir tütsü yakıyor gözlerimde;
Ağladığım her nefesi son nefes gibi verdim!

Neşeler, ihtiraslar, arzular, artık gidin:
Kahkahalar içimde kaynayan birer zakkum
Işıklar, gözlerime serpilen bir avuç kum!
Bir selvinin gölgesi: son cenneti ümidin…

Bir selvinin gölgesi: kırk yılın son emeli,
Son hıçkırık bu selvi gölgesinde dinecek;
Son damla yaş bu selvi gölgesine sinecek
Alnımı okşayınca ölümün anne eli.

Yusuf Ziya Ortaç Kimdir

Şiirleri

Mehmetçik
O’nun Sesi
Birgün
Tuna Boyunda
Yıllardan Beri
Eski Ev
Bulsam
Rüya
Anahtar
Giden Gelmez
Bir Selvi Gölgesi
Evim

SORU SOR - CEVAP VER

Lütfen yorumunuzu giriniz!
Lütfen isminizi buraya giriniz