Yusuf Ziya Ortaç Şiirleri-Evim
Dedemden yâdigâr olan bu evi,
Kışın fırtınası, yazın alevi
Daha ben doğmadan ihtiyarlatmış…
Gönlüm bir hülyaya bâzı dalar da
Düşünür derim ki: Bu odalarda
Kim bilir kaç kişi oturmuş, yatmış.
Koltuklar eskimiş, perdeler hurda,
Annemin gelinlik aynası burda,
Burda işlemeli, atlas cüz kesem!
Baktıkça babamın resmi duvardan
Bir dâvet işitmiş gibi mezardan
Gözbebeklerimde büyür vesvesem..
Yapyalnızım… Bir ben bir de annem var,
Artık ondan başka dünyâda nem var?
Benim ömrüm onun, onunki benim…
Çınar sokağında, akşam oldu mu,
Kafesler ardından ıssız yolumu
Ondan başka yok ki bir bekleyenim!
Şiirleri
Mehmetçik
O’nun Sesi
Birgün
Tuna Boyunda
Yıllardan Beri
Eski Ev
Bulsam
Rüya
Anahtar
Giden Gelmez
Bir Selvi Gölgesi
Evim
