Uçanalı Zülfikar Beye Ağıt
Sağlığında yüzüne gülenler
Sofrasında ekmeğini yiyenler
Uykusunda pusu kurdular
Zülfikâr Beyi vurdular
Zülfikâr Beyi vuran Uçanalı İsmail
Cellat olmasına cellat, çingene değil
Zülfikâr Bey mertti yiğitti
Fakir ağlatmadı, mazlum ezmedi
Hile nedir, kuşku nedir bilmezdi
Korkusuz uyudu, korkusuz gezdi
Var git İsmail var git, namert kişisin
Hem sen düşün, hem de sana yol gösteren düşünsün
Varmayın üstüme yeter, beni söyletmeyin
Ben bilirim dost kim, düşman kim
Bilirim kim sinsi adımlarla peşimizde gezer de
Göz göze gelince başını eğer
Nolaydın Zülfikâr Bey nolaydın
İsmaile güvenmeyip teslim olaydın
Bu dağlar Uçana dağlarıdır
Manastır’dan Florina’ya kadar uzanır
Uçana dağlarında akan sular, uçan kuşlar
Zülfikâr Bey diye ağlaşır
Gayri İsmail netse neylese
İçine korku düşmüştür, yüzü karadır
Uçana dağlarına gözü pek, yüreği pek
Zülfikâr Bey gibi adam yaraşır
Açıklama: Zülfikâr Bey, Birinci Dünya Savaşı’nda Batı Trakya’yı işgal eden düşman kuvvetlerine karşı dağa çıkmış; savaşın sona ereceği günlerde bir gece evinde konakladığı eski kâhyası Uçanalı İsmail tarafından uykusunda mavzerle öldürülmüş.
Şiirlerinden Örnekler
Güneş Delisi
Bir Gül Açıyorsa
Güzel Aydınlık
Her Dilde Türkülerin Meramı Bir
Sonuna Geliyoruz
Şu Kalabalıkta Gördüğün Herkesin
Kar Aydınlığında
Adına Yaktığım Türküler
Kısmeti Kapalı Gençlik
Uçanalı Zülfikar Beye Ağıt
Buğdaydan Öğrendim Şiiri
Hürriyete Övgü
Yağmurlu Deniz
İthaf
Ay Işığı
Bir Ana
Son
Kızılçullu Yolu
Uzak Haziran
