Muzaffer Tayyip Uslu Şiirleri – Remzi Bey’e Şiirler
Şiir öğretisinde olduğu gibi pratikte de Orhan Veli Kanık’ın açtığı yoldan yürüyen Muzaffer Tayyip Uslu’nun şiirlerinde Orhan Veli tesirini kuvvetle hissederiz. Bu etkinin en bariz örneğini “Remzi Bey‟e Şiirler” başlıklı manzumede görmek mümkündür.
Muzaffer Tayyip’in Remzi Bey’i, Orhan Veli’nin Süleyman Efendi’siyle akrabadır.
Süleyman Efendi gibi Remzi Bey de kendi kabuğunda varlığını sürdürür. Bir kalemde memur olan Remzi Bey, “mekanik” bir hayatta adeta bir “makine” gibi yaşar. Yaşam gailesinin esiri olmuş milyonlarca insandan biridir o. (1)
Remzi Bey’e Şiirler – I
Nasıl yaşamışsın Remzi Bey
Nasıl yaşamışsın sen
Bugüne kadar böyle
İnsanlardan habersiz.
Oturup bir masa başına
Kaydederek
Falanca evrağın
Nereden gelip
Nereye gittiğini
Hiç de mi canın sıkılmadı
Hiç de mi gözüne ilişmedi deniz
Bunca zamandan beri
Hayret Remzi Bey
Hayret doğrusu
Hayret…
Remzi Bey’e Şiirler – II
Remzi Bey diyor ki bana
İyi ki bir kelime öğrenmişsin
Söylenip duruyorsun ikide bir
Yaşamak, yaşamak
Fakat yaşamak dediğin nedir
Ben de diyorum ki Remzi Bey’e
Gülerekten
Sigara içmek aziz dostum
Remzi Bey’e Şiirler – III
İşte böyle Remzi Bey
Sen ne söylersen söyle
Ben seviyorum insanları
Bana benziyor hepsi
Mesela sokakta birisi
Sigarasını yakıyor sigaramdan
Durup bakıyor arkamdan
Saatlerce
Kimbilir kime benzetmiş beni
Ve akşam karanlığında
Dönerken evime
Uğurlar olsun diyor bir ses
Eyvallah diyorum hemşerim
Şiirleri
Kan
Remzi Beye Şiirler
Evadoksiya
Balıkpazarı
Esmer
Gramer Dersi
Arkadaşlık
Ölüler Konuşuyor
Kaynak:
(1) https://web.archive.org/
