Süleyman Nazif Şiirleri-Daüs Sıla
Bu şeb de cûşiş-i yâdınla ağladım…
Gel ey kerîme-i târîh olan güzel yurdum
Ufukların nazarımdan nihân olup gideli,
Bu hâk-dân-ı fenânın karardı her şekli.
Gözümde kalmadı yer, gök; batar, çıkar, giderim…
-Zemîne münkesirim, asûmâna muğberim-
Gelir bu cevv-i kebûdun serâirinde güler,
Çocukluğumdaki ruyâya benzeyen gözler.
Zevâhirin beni ta’zib eden güzelliğine,
Taaccüb etme, melâlim durursa bîgâne.
Dumanlı dağların ağlar, gözümde tüttükçe,
Olur mehâsin-i gurbet de başka işkence
Bizim diyar-ı tahassürden etmemiş mi güzer?
Acab yine neden lâ-kayd eser nesîm-i seher?
Verirdi belki tesellâ bu ömr-i me’yûsa,
Çiçeklerden uçan ıtra âşinâ olsa.
Demek bu mahbes- i âmâl içinde ben ebedî,
Yabancıyım… Bana her şey yabancıdır şimdi:
Ne rüzgârında şemîm-i cibâlimizdir esen,
Ne dağlarda haber var bizim sehâvilden.
Garîbiyim bu yerin şevki yok, harâreti yok;
Doğan, batan güneşin günlerime nisbeti yok.
Olunca yâdıma hasret-fiken fezâ-yı vatan,
Semâ-yı şark sual eylerim bulutlardan.
Daüs Sıla Şiiri Hakkında Bir Açıklama
Süleyman Nazif bu şiirini 1921 yılında malta adasında sürgündeyken yazmıştır. Şiir, o devir için hitabet ve aşırı duyarlılığa çok elverişli bir konuya dayanmakla beraber, oldukça ölçülü bir dille ve güzellik duygusuna önem verilerek yazılmıştır.
Mizaç ve karakter bakımından Namık Kemal’i hatırlatan ve gençlik yıllarında onun tesiri altında kalan Süleyman Nazif’in basmakalıp bir vatan edebiyatına düşmeyişinin sebebi, servet-i fünun nesline mensup olması ve bu neslin estetik görüşlerini benimsemesidir.
Şiirde vatanseverlik duygusu, servet-i fünunculara has ince bir tabiat ve güzellik duygusu ile birleştirilmiştir. Daüs Sıla şiirinde insan olarak sadece şairin kendisi vardır. Şiir, zamirlerden de anlaşılacağı üzere “ben” şiiridir. Şair vatanı beşeri bir dünya olmaktan ziyade, güzel bir tabiat manzarası olarak görmüştür. Mekanın zamana ve insana galip gelmesi Süleyman Nazif’i Servet-i Fünun’culara yaklaştıran bir başka çizgidir. Mehmet Kaplan Daüs Sıla Şiirini böyle tahlil etmiştir. [1]
[1] EkşiSözlük
Şiirlerinden Örnekler
Ah Bilmem Ki
Bir Bezm-i Tarabta
Türk Vatanı
Türk İlahisi
Sumüm-ı Mihneti İçtim
Şebab-ı Muhazır
Gazel
Dicle ve Ben
Son Nefesimle Hasbihal
Ey Ebna-yı Vatan
Diyar-ı Fuzuli
Yar-ı Naim
Kübalılar
Daüs Sıla
Cenk Türküsü
